Το όνομά της προέρχεται από την αρχαία Ελληνική λέξη «Αλθαία» - «Άλθος», που σημαίνει μέσον σωτηρίας (Άλθομαι = υγιαίνω).
Οι φαρμακευτικές της ιδιότητες ήταν γνωστές από τους αρχαίους χρόνους και χρησιμοποιείτο στην φαρμακευτική ως αποχρεμπτικό, στυπτικό, αντιφλεγμονώδες, επουλωτικό, αιμολυτικό, μαλακτικό (κάλους των ποδιών, ποδόλουτρο με έγχυμα).
Ο Θεόφραστος την αποκαλεί «Μαλάχη η αγρία», καθώς και «αλθαία». Ο Διοσκουρίδης την ονομάζει «ιβίσκο», όπως επίσης ο Βιργίλιος και ο Πλίνιος.
Όλα τα μέρη της Αλθαίας περιέχουν βλεννώδεις ουσίες, στις οποίες οφείλονται οι φαρμακευτικές ιδιότητες (αντιβηχικές, μαλακτικές, καταπραϋντικές). Η ρίζα της, αφού αποφλοιωθεί και αποξηρανθεί, κόβεται σε μικρούς κύβους και αποτελεί την «αλταία» των φαρμακείων.
Η Αλθαία ή νερομολόχα ή ιβίσκος, είναι φυτό πολυετές, ύψος 0,5 - 1 μέτρο περίπου και έχει φύλλα ωοειδή, οδοντωτά και μεγάλα άνθη, λευκορόδινα ή κόκκινα, που εμφανίζονται στις αρχές του καλοκαιριού.
Η συγκομιδή των φύλλων και των ανθέων γίνεται τον πρώτο χρόνο, ενώ οι ρίζες συγκομίζονται τον δεύτερο και τον τέταρτο χρόνο. Θεραπευτική χρήση : Βήχας, γαστρίτιδα, λαρυγγίτιδα, ουλίτιδα, διάρροιας, αιμορροϊδών, δαγκώματα δηλητηριώδη, δερματοπάθειες, διάρροια, δυσεντερία, νεφρίτιδα, πλευρίτιδα, στηθάγχη, έλκος στομάχου – δωδεκαδακτύλου, λεπτού εντέρου, κυστίτιδα. Επίσης ο χυμός της θεραπεύει από τα τσιμπήματα της μέλισσας ή της σφήκας, την βραχνάδα της φωνής και τις άφθες, κάνοντας πλύσιμο του στόματος με γαργάρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου