Ετήσιο φυτό, κυρίως φαρμακευτικό, αλλά και με καλλωπιστική αξία, την οποία οφείλει στα μεγάλα και ζωηρόχρωμα άνθη του. Έχει ισχυρό βλαστό, ύψους 0,40 –1,20 μέτρα κοίλο, γαλαζωπό, φύλλα πτεροσχιδή, οδοντωτά και άνθη μεγάλα, άσπρα, ρόδινα ή κόκκινα, που εμφανίζονται στο τέλος της ανοίξεως ή τις αρχές του καλοκαιριού.

Ο χυμός του είναι γαλακτώδεις και όλα τα μέρη του φυτού, εκτός από τα σπέρματα περιέχουν «όπιο». Το όπιο αποτελείται από διάφορα αλκαλοειδή όπως μορφίνη, κωδεϊνη, θηβαϊνη, παπαβερίνη, ναρκωτίνη, ναρκεϊνη κ.λ.π, ουσίες παυσίπονες, ναρκωτικές, υπνωτικές, αλλά και πολύ τοξικές.

Η χρήση του «οπίου» δημιουργεί μία κατάσταση ευφορίας στον οργανισμό, οδηγεί σε εθισμό με αποτέλεσμα την οπιομανία ή τοξικομανία. Γι’αυτό η χρήση του για θεραπευτική χρήση, γίνεται μόνο με ιατρική συνταγή.