Πολυετές φυτό, ύψους 1 - 1,50 μ, με λείο και ισχυρό βλαστό και ρίζες κονδυλώδεις. Έχει φύλλα πλατιά, τριγωνικά, γαλαζοπράσινα και μικρά, λευκά ή κίτρινα άνθη διατεταγμένα κατά «τσαμπιά» στον άφυλλο βλαστό.
Το συναντάμε σε άγονους και χέρσους αγρούς και τα κατά τόπους ονόματα του είναι: Ασφενδουλιά, σφεντυλιά, σπερδούκλα, ασπερδούκλα, ακαρώνι, σπορτούλα, άρβικας.
Για τους αρχαίους ο ασφόδελος ήταν σύμβολο του πένθους. Τον φύτευαν στους τάφους διότι πίστευαν ότι με τις ρίζες του τρέφονταν οι ψυχές στον Άδη. Οι ρίζες (κόνδυλοι), αλλά και τα άλλα μέρη του ασφόδελου, θεωρείται ότι έχουν φαρμακευτικές ιδιότητες (καρδιοτονωτικές, αποχρεμπτικές, εμετικές, διουριτικές, επουλωτικές), γι’αυτό και βρίσκουν ευρεία εφαρμογή στη φαρμακοποιϊα.
Οι ρίζες (κόνδυλοι) πρέπει να συλλέγονται πριν την αποξήρανση των φύλλων ή πρίν την άνοιξη και πρέπει να χρησιμοποιούνται αμέσως ή να φυλάγονται μακρυά από την υγρασία. Θεραπευτική χρήση : Καρδιοτονωτικό, αποχρεμπτικό, εμετικό, διουρητικό, επουλωτικό, κ.ά (4 g βότανο σε 300 g κρασί). Κατάπλασμα με αφέψημα με κρασί (20 g ρίζας σε 200 g κρασί) σε αποστήματα, φλεγμονές, δήγματα ερπετών, σκορπιών κ.λ.π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου